Pierwsze kroczki.

Chwilę,w których widzimy nową umiejętność naszego dziecka są cudowne.Będziemy wspominać je pewnie przez długie lata,jeśli nawet nie na zawsze. Mogę opisać moment w którym Amelka zaczęła podnosić ciężką główkę,chwyciła pierwszy raz przedmiot w łapkę...Pamiętam pierwsze próby raczkowania i chodzenia wzdłuż mebli, A dziś doczekałam się pierwszych kroczków.
Nie popędzałam Amelki,poszła kiedy była gotowa.Warto było tyle czekać;)

Obserwowanie postępów malucha jest piękne,chociaż nierzadko długotrwałe i wymaga cierpliwości.Maluszek potrzebuje dużo czasu na ćwiczenia poznanych ruchów i próbowanie kolejnych możliwości swojego ciałka,Z tego powodu zdarza się,że nie możemy doczekać się ujrzenia nowej umiejętności i zaczynamy ingerować (czasami nawet nieświadomie ) w naturalny proces.Maluszek wydaje się być zadowolony ,czasami wręcz domaga się powtórzenia pokazania mu czynności.Jednak wydaje mi się ,że nie dając maluszkowi szansy samodzielnego dotarcia do kolejnego etapu rozwoju,przeszkadzamy mu zamiast pomagać.Czasami możemy wręcz zle wpłynąć na jego przyszłą sylwetkę.