Amelkę pokochałam od pierwszego wejrzenia.
Już w ciąży czułam silną więz,ale miłość to nie była,choć wtedy tak mi się wydawało.Ogrom uczucia ogarnął mnie dopiero z pierwszym ujrzeniem jej.Ta mała kruszynka sprawiła,że we mnie narodziło się coś magicznego.Jestem szczęściarą,że mogę tego uczucia doświadczyć.
Kiedyś nie sądziłam,że tak można kochać,nie myślałam,że mam w sobie tyle miłości.
Miłości,która wybaczy wszystko i wiele zrozumie. To uczucie jest silniejsze i piękniejsze niż jakiekolwiek inne.
Ważne,by tą miłość umieć pokazać,by dziecko wiedziało jak jest dla nas ważne.Najlepszy sposób to oczywiście bliskość i słowa.Bliskość przez przytulanie,a słowa to najzwyczajniej mówienie o tym.Ja od pierwszych dni tulę i szepczę do uszka jak bardzo kocham.Za kilka lat będę nie tylko mówić,ale i tłumaczyć,dlaczego jest tak dla nas ważna.
Szkoda tylko,że nie każda mama tego doświadcza,że nie u każdej kobiety budzą się takie uczucia do własnego dziecka.Bardzo szkoda mi przede wszystkim tych dzieci,które niczemu winne zaczynają życie jakby w samotności,bez kochającego obok rodzica.Znowu matek,które nie potrafią pokochać,czy poczuć więzi z własnym dzieckiem jest mi żal.bo nieświadomie omija je coś niesamowitego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz